Steun de revolutie van het Syrische volk – Nee tegen buitenlandse interventie!

ʻMeer dan honderdvijftigduizend mensen werden gedood, honderdduizenden verwond en gehandicapt, miljoenen mensen zijn op de vlucht binnen en buiten Syrië.ʼ Terwijl sommigen ter linkerzijde een militaire interventie in Syrië steunen, stellen anderen zich op aan de kant van het regime. In een gemeenschappelijke verklaring nemen socialisten uit de regio zelf zowel stelling tegen militaire interventie als Assad.
3 september 2013

Steden, dorpen en buurten werden geheel of gedeeltelijk vernietigd met allerlei soorten wapens, inclusief oorlogsvliegtuigen, scud-raketten, bommen en tanks, allemaal betaald met het zweet en bloed van het Syrische volk. Dit gebeurde onder het voorwendsel het moederland te verdedigen en een militair evenwicht te bereiken met Israël (wiens bezetting van Syrisch grondgebied in feite werd beschermd door het Syrische regime, dat steeds faalde de voortdurende agressie door Israël te beantwoorden.)

Maar ondanks deze enorme verliezen voor alle Syriërs en en de ramp die hen wordt toegebracht, voelde geen enkele internationale organisatie of belangrijk land – of zelfs een minder belangrijk – de nood praktische solidariteit te organiseren of de Syriërs te steunen in hun strijd voor de meest elementaire rechten, menselijke waardigheid en sociale rechtvaardigheid.

Sektarische richting

De enige uitzondering waren enkele Golfstaten, meer specifiek Qatar en Saudi-Arabië. Echter, hun doelstelling was de aard van het conflict te controleren en het in een sektarische richting te sturen, daarbij de Syrische revolutie te vervormen en te pogen haar af te breken, een reflectie van hun diepste angst dat de vlam van de revolutie ook hen zou bereiken. Dus steunden ze de meest obscure takfiri-groepen (islamitische jihadisten) uit alle uithoeken van de wereld, om een groteske visie op te leggen van heerschappij gebaseerd op de islamitische sharia. Deze groepen waren keer op keer betrokken in verschrikkelijke bloedbaden tegen Syrische burgers die opkwamen tegen hun repressieve maatregelen en agressieve opstelling in de streken onder hun controle, zoals recent nog het geval was in de plattelandsdorpen rond Latakia.

Een groot blok vijandige krachten, vanuit de hele wereld, spant samen tegen de revolutie van het Syrische volk, een revolutie die uitbrak in tandem met de opstanden die de afgelopen drie jaar in een groot deel van de Arabische regio en de Maghreb uitbraken. De volksopstanden wilden een einde maken aan een geschiedenis van bruutheid, onrechtvaardigheid en uitbuiting, en het recht afdwingen op vrijheid, waardigheid en sociale rechtvaardigheid.

Dit stootte echter niet enkel op de brute lokale dictaturen, maar ook op het gros van de imperialistische machten, die proberen de diefstal van de rijkdommen van ons volk te bestendigen, en van de diverse reactionaire klassen en machten in de regio en de omliggende landen.

Wat Syrië betreft, bestaat de alliantie die vecht tegen de revolutie van het volk uit een hele reeks reactionaire sektarische krachten, met aan het hoofd Iran en religieuze milities uit Irak, en helaas de aanvalskracht van Hezbollah, dat verdrinkt in het moeras van het verdedigen van een diep corrupt en crimineel dictatoriaal regime.

Links

Deze onfortuinlijke situatie heeft ook een belangrijk deel getroffen van traditioneel Arabisch links van stalinistische oorsprong, in Syrië zelf, maar ook in Libanon, Egypte en de rest van de Arabische regio – en wereldwijd – die duidelijk positief staat is tegenover de vuile alliantie rond het regime van Assad. Dit wordt gerechtvaardigd door het regime voor te stellen als een ʻstandvastigʼ regime, of zelfs een dat ʻzich verzetʼ tegen het imperialisme, ondanks zijn lange geschiedenis – sinds het aan de macht is – van bescherming van de zionistische bezetting van de Golanhoogte, zijn constante bloedige onderdrukking van verschillende groepen die zich verzetten tegen Israël, of het nu Palestijnse of Libanese (of Syrische) organisaties waren, en haar passiviteit en onderdanigheid sinds de oorlog van oktober 1973 tegenover de Israëlische agressie op Syrisch grondgebied. Deze bevooroordeeldheid van een deel van links zal serieuze gevolgen hebben op hoe gewone Syriërs tegenover links zullen staan in het algemeen.

VN

De VN, en de Veiligheidsraad in het bijzonder, waren niet in staat de misdaden van een regime te veroordelen dat door het Syrische volk voortdurend en vreedzaam verworpen werd gedurende meer dan zeven maanden. Intussen schoten de kogels van de scherpschutters en shabiha (milities in dienst van het regime) de ene betoger neer na de andere, dag in dag uit, en de meest invloedrijke activisten werden gearresteerd en onderworpen aan de ergste foltering en moord in de gevangenissen en detentiecentra. Heel die tijd bleef de wereld oorverdovend stil…

Die situatie veranderde weinig nadat het revolutionaire volk besliste de wapens op te nemen en het verschijnen van wat bekend werd als het Vrije Syrische Leger (VSL) – waarvan de officieren en soldaten grotendeels uit het reguliere leger kwamen. Dit leidde tot de verschrikkelijke escalatie van de misdaden door het regime.

Het Russische imperialisme, de belangrijkste bondgenoot van het Baathistische regime in Damascus, waaraan het alle soorten steun verleent, blijft op wacht staan om elke poging te blokkeren om deze misdaden te veroordelen in de Veiligheidsraad. De VS aan de andere kant zien geen probleem in het voortbestaan van de status quo, met alle overduidelijke gevolgen en de vernietiging van het land. Dit is ondanks de dreigementen en intimidatie die de Amerikaanse president hanteert, elke keer dat iemand in de oppositie de kwestie van het gebruik van chemische wapens door het regime opwerpt, tot en met de recente escalatie, toen er ineens een ʻrode lijnʼ werd overschreden.

Obama

Het is duidelijk dat Obama, die de indruk geeft dat hij zijn dreigementen wil doorzetten, zich kapot zou moeten schamen als hij dat niet zou doen. Het zou immers niet enkel het imago de president zelf beschadigen, maar ook de machtige en arrogante staat die hij leidt, in ogen van de volgzame Arabische landen en de rest van de wereld.

De naderende aanval op de Syrische strijdkrachten wordt in essentie geleid door de VS. Echter, het gebeurt met begrip en medewerking van geallieerde imperialistische landen, zelfs al wordt de operatie ditmaal niet gerationaliseerd met de gewoonlijke farce die bekendstaat als ʻinternationale legitimiteitʼ (namelijk de beslissingen van de VN, die nog steeds de belangen van de grootmachten vertegenwoordigt, of die nu in conflict zijn met elkaar of in alliantie, afhankelijk van de omstandigheden, meningsverschillen en evenwichten tussen hen). Anders gezegd: de VS zal niet wachten met een aanval op een beslissing van de Veiligheidsraad vanwege het verwachte Russisch-Chinese veto.

Helaas gokken velen in de Syrische oppositie op deze interventie en de positie van de VS in het algemeen. Zij geloven dat dit een opening zal bieden voor hen om de macht te grijpen, daarbij de beweging van de massaʼs en hun onafhankelijke beslissing passerend. Het hoeft dan ook geen verrassing te zijn dat de vertegenwoordigers van deze oppositie en van het FSA niet aarzelden om informatie te geven aan de VS over mogelijke doelwitten voor de aanval.

In elk geval zijn wij het eens over het volgende:

De westerse imperialistische alliantie zal verschillende posities en vitale delen van de militaire en civiele infrastructuur in Syria treffen (met meerdere slachtoffers, zoals gewoonlijk). Echter, zoals ze zelf al aankondigden, zullen de aanvallen niet bedoeld zijn om het regime omver te werpen. Ze zijn zuiver bedoeld om, in Obamaʼs woorden, de huidige Syrische leiding te treffen en het gezicht te redden van de VS, na al de dreigementen over het gebruik van chemische wapens.

De intentie van de Amerikaanse president om de Syrische leiding te straffen vloeit op geen enkele manier voort uit Washingtons solidariteit met het lijden van de kinderen die omkwamen in de bloedbaden van Ghouta, maar enkel vanuit het vasthouden aan wat Obama de vitale belangen noemt van de VS en hun binnenlandse veiligheid, en de belangen en de veiligheid van Israël.

Het Syrische leger en zijn regionale bondgenoten, geleid door het Iraanse regime, zullen waarschijnlijk niet genoeg moed hebben om de dreiging waar te maken van hun hoogste leiders dat een westerse aanval op Syrië de hele regio in vuur en vlam zal zetten,. Maar deze optie blijft op tafel, als een ultieme optie met catastrofale gevolgen.

De aanstaande aanval van het westers imperialisme heeft geenszins tot doel de Syrische revolutie ook maar in het minst te steunen. Hij zal erop gericht zijn om Damascus aan de onderhandelingstafel te dwingen en Bashar al-Assad terug te laten treden van de voorgrond, maar het regime in stand te houden. Tegelijkertijd willen de VS de voorwaarden verbeteren om de positie te versterken van het Amerikaanse imperialisme tegenover het Russische in het toekomstige Syrië.

Hoe meer diegenen die deelnemen aan het voortdurende volksmobilisaties – diegenen die meer bewust zijn, principieel, en toegewijd aan de toekomst van Syrië en zijn volk – zich bewust zijn van deze feiten, hun gevolgen en resultaten, en hiernaar handelen, hoe meer dit ertoe zal bijdragen het Syrische volk te helpen om een echte revolutionaire leiding op te bouwen.

In het proces van een vastberaden strijd gebaseerd op de huidige en toekomstige belangen van zijn volk, zou dit een radicaal programma voortbrengen dat overeenkomt met deze belangen, een programma dat kan worden verdedigd en in de praktijk gebracht op weg naar de overwinning.

Nee tegen elke vorm van imperialistische interventie, zowel door de VS als door Rusland.
Nee tegen elke vorm van reactionaire sektarische interventie, zowel door Iran als de Golfstaten.
Nee tegen de interventie van Hezbollah, die tot het uiterste moet worden veroordeeld.
Weg met alle illusies in de aanstaande militaire interventie door de VS.
Breek de wapendepots open voor het Syrische volk en haar strijd voor vrijheid, waardigheid en sociale rechtvaardigheid.
Voor een vrij en democratisch Syrië, weg met de dictatuur van Assad en elke andere dictatuur.
Lang leve de revolutie van het Syrische volk!

Revolutionair Socialisten (Egypte) – Revolutionair Linkse Stroming (Syrië) – Unie van Communisten (Irak) – Al-Mounadil-a (Marokko) – Socialistisch Forum (Libanon) – Ligue de la Gauche Ouvrière (Tunesië)

Zaterdag 31 augustus 2013

Deze verklaring verscheen oorspronkelijk op Al Manshour. Lees hier het Arabische origineel. Nederlandse vertaling: Thomas Weyts.