Staking breidt zich uit: ‘PostNL is te ver gegaan’

Tweehonderd werkers bij PostNL zijn in staking. Op dinsdag legden de chauffeurs van PostNL in Amsterdam-West spontaan hun werk neer, de dag erna sloten de vestigingen van Amsterdam-Noord en Katwijk zich aan. De vakbond heeft zich in het conflict gemengd en gaat vandaag met de stakingsleiders met de directie van PostNL onderhandelen voor een lagere werkdruk en meer loon. De pakketbezorgers zijn vastbesloten de actie door te zetten en uit te breiden.
27 juni 2013

Door Renate Klinkenberg

Ruim honderd postbezorgers in oranje PostNL werkkleding verzamelen zich woensdag voor de ingang van het kantoor van het distributiecentrum in Amsterdam-West. Ze staan er al vanaf half zeven ’s ochtends, om te staken en hun collega’s te overtuigen zich aan te sluiten. Celil, een van de eerste stakers en verkozen tot stakingsleider, spreekt zijn collega’s toe.

‘Ik ben blij dat jullie er allemaal zijn. PostNL is altijd van plan geweest om ons tegen elkaar uit te spelen, daarom moeten we bij elkaar blijven, dan kunnen ze ons niets maken. Ze behandelden ons als ongedierte. Procesleiders lachten ons achter onze rug om uit als ze ons als een kudde ezels de wijk in stuurden met twee keer zoveel stops als vaste medewerkers. Als je hun voorwaarden niet accepteerde mocht je oprotten, zoals ze bij onze broeder Danny hebben gedaan.

Maar nu is het afgelopen met de slavernij! Iedereen denkt hier ondernemer te zijn, maar welke ondernemer laat voor hem bepalen wat voor kleding hij moet dragen en welke bus hij moet kopen? Jullie mogen niet eens jullie eigen logo op jullie bussen plakken! Wij zijn al gek genoeg om voor de kleding te betalen die we verplicht moeten dragen en waar PostNL nog winst op maakt ook! Als zij alles bepalen, laat ze ons dan in vaste dienst nemen en onze bussen overkopen!

Ik ben bereid mezelf op te offeren voor iedere subcontractor door de hele Benelux, jullie pijn is mijn pijn. Het is klaar. PostNL zal proberen jullie bang te maken zoals gisteravond, ze proberen iedereen apart te bellen. Trap niet in hun spelletjes want ze zijn niet te vertrouwen en dat hoef ik jullie niet te bewijzen, want dat hebben jullie de afgelopen jaren zelf gemerkt. Als ze met ons door willen moeten ze ons allemaal tegelijk overtuigen. Wij zijn voortaan geen concurrenten, wij zijn partners en partners naaien elkaar niet!’

De postbezorgers juichen Celil toe. Iemand roept: ‘We love you Celil!’ De andere stakingsleiders zijn Danny en Johnny. Johnny vertelt dat voor hem de druppel was dat PostNL het contract van zijn buurman niet verlengde en hij vervolgens dat werk kreeg. ‘In de kroeg hoorde ik dat hij werkloos raakte. En dat terwijl hij drie kinderen heeft van nog geen meter hoog. Ik zag dat hij het bijna niet meer droog hield. Toen ik dit hoorde knapte er iets in mij. Maandag heb ik toen gezegd dat ik het nieuwe contract met de lagere tarieven niet ging tekenen en ben ik kwaad weg gelopen. Ik zei dat ik afscheid van mijn collega’s ging nemen. Ze dachten waarschijnlijk dat dat de gevolgen wel mee zouden vallen maar ik dacht: hier gaat de pleuris uitbreken! Iedereen volgde me spontaan. Het moest gebeuren, alleen moest iemand de ballen hebben om het gevecht met PostNL aan te gaan.’

Uitbreiding staking

Johnny vertelt hoe de staking oversloeg naar Katwijk: veel pakketbezorgers zijn vrienden omdat ze al zo lang samen werken. Ze hebben elkaar gebeld over de staking. Daarnaast zijn ze dinsdag met tien bussen vanuit Amsterdam naar Katwijk gereden om het distributiecentrum daar te blokkeren en mensen te overtuigen om te gaan staken. Hun collega’s gaven daar meteen gehoor aan.

De eerste twee stakingsdagen waren georganiseerd door de postbezorgers zelf, maar nu heeft de vakbond zich achter de staking geschaard. Vakbondswerker Reinier sprak de stakers toe: ‘Wat jullie doen is historisch. Jullie zijn de eerste groep ZZP’ers die collectief actievoeren. Morgen gaan we ons best doen PostNL jullie eisen te laten inwilligen. Het is belangrijk dat jullie morgen weer staken om de onderhandelaars te steunen.’

Een perswoordvoerder van PostNL probeert de aanwezige journalisten het bedrijfsverhaal te vertellen. De pakketbezorgers grijpen hun kans en twintig mensen uiten hun kritiek op alle misstanden bij PostNL en laten weten hoe zat ze het zijn. ‘De bodem was al bereikt, PostNL is te ver gegaan!’

Cabrioʼs

Ihsan: ‘De meeste mensen die voor PostNL werken hebben rugklachten en pijn in hun knieën van het sjouwen met al die pakketten.’ Mo: ‘Wij moeten ons rot werken en toch zitten de meeste van ons in de schulden dankzij PostNL. We komen ’s avonds laat thuis zodat we onze kinderen nauwelijks kunnen zien. Huwelijken stranden door de stress en de geldzorgen. En dit alles zodat de bazen van PostNL in hun cabrio’s kunnen rijden!’

De perswoordvoerder loopt rood aan en komt nauwelijks boven de roepende stakers uit. Zijn mooie praatjes werken niet. Hij geeft toe dat PostNL een convenant met de belastingdienst heeft gesloten waardoor ze mensen als zelfstandig ondernemers in dienst mogen nemen terwijl ze hun enige opdrachtgever zijn, en wettelijk de pakketbezorgers in dienst zouden moeten nemen. Hij stelt ook dat 80 procent van de pakketbezorgers ZZP’er is. Precies daarom noemen de chauffeurs PostNL corrupt.

De dag is één groot actieoverleg. Mensen zijn kwaad en roepen eerst door elkaar, maar manen elkaar vervolgens tot stilte. Nadat de woordvoerder van de vakbond zijn plan heeft voorgelegd en heeft gezegd dat mensen naar huis kunnen gaan, blijven mensen nog ruim een uur doorpraten. De pakketbezorgers van Amsterdam-Noord komen bij elkaar. Hun gekozen leider Jef de Feyter, ook pakketbezorger op ZZP-basis, klimt op een steen en herhaalt de eisen die ze hebben opgesteld: ‘Wij willen een beter contract waarbij we niet zomaar ontslagen kunnen worden. Het tarief per stop moet omhoog. De werkdruk moet omlaag. Chauffeurs moeten niet meer dan 130-140 stops moeten maken. Wij gaan morgen niet werken. Om 7.00 uur beginnen we en om 14.00 komen we naar Amsterdam-West uit solidariteit.’ Een staker roept: ‘Nog een eis: respect! Wij willen gelijk behandeld worden!’


Zelforganisatie

De stakers zijn trots op hun actie. Een jongen zegt: ‘Het is niet meer zoals vroeger, één, één, één. Vroeger waren wij allemaal concurrenten van elkaar, wij zijn nu samen. De directie zei: als je de verlaging van de tarieven niet accepteert dan zijn er voor jou nog tien anderen. Maar door de staking zijn alle nieuwe contracten verscheurd.’

Al 85.000 pakketten zijn blijven liggen. De formidabele actie heeft de directie van PostNL in verlegenheid gebracht en in het defensief gedrongen. Zelforganisatie en initiatief door de pakketbezorgers was hierin de sleutel. Nu is het zaak om dat uit te breiden, en de stakingscomités overal te verstevigen. Onafhankelijk van de vakbondsleiding zou er één landelijk comité moeten komen met mensen van alle werkplekken. Dat kan erover waken dat de eisen van de bezorgers worden ingewilligd, en niet wegonderhandeld in een onderonsje tussen vakbond en directie.

De onderhandelingen tussen de stakers en de PostNL directie zijn vandaag, op 27 juni om 14.00 in Den Haag. Om 12.00 uur is er een actie bij het distributiecentrum in West, Jarmuiden 60.