Blair Pathways: muziek, mijnwerkers en massastrijd
Door Dominic Koster
Centraal in dit project staat het album waarop hedendaagse artiesten nummers ten gehore brengen over de mine wars. Muziek en zang waren traditioneel een manier waarop bijvoorbeeld slaven en mijnwerkers hun leed met elkaar deelden. Daarnaast gebruikten ze het om hun geschiedenis en cultuur door te vertellen. Vakbondsstrijd, solidariteit, etnische diversiteit en zelfs het landschap worden bezongen.
Het album opent met ‘In That Morning’. Het is een lied dat slaven zongen toen zij naar dit gebied werden getransporteerd en heeft dat typische klagende bluesgevoel met tegelijkertijd de hoop om te ontsnappen. In het tweede nummer laten een banjo en viool horen hoe de rivier Big Sandy River klinkt. Het is instrumentaal en doet denken aan Ierse folkmuziek. Hiermee wordt gelijk de diversiteit van culturen in het gebied duidelijk.
Het album klinkt authentiek en schept een ouderwetse sfeer, zoals in het a capella nummer ‘Hold On’ dat activisten zingen tijdens een protestmars. Sommige nummers zijn modern gearrangeerd en uitgevoerd door een band. Zo worden heden en verleden muzikaal aan elkaar gekoppeld. Het album eindigt dan ook in het hier en nu. Vandaag de dag dreigt het gebied namelijk door dagbouw vernietigd te worden. Daarbij worden de grondstoffen aan de oppervlakte gewonnen, wat betekent dat het natuurgebied zal verdwijnen. ‘Stream of Conscience’ roept op tot het behoud van de bergen met hun rijke historie.
Het informatieboekje vertelt over de vroege periode van de mijnbouw, de aanleg van spoorverbindingen en het ontstaan van de company towns. Dit waren steden waar niet alleen de mijn, maar ook de winkels en huizen in bezit waren van één bedrijf. Op deze manier hadden de mijnbazen grote controle op het leven van de arbeiders. De omstandigheden waarin de mijnwerkers en hun gezinnen leefden waren erbarmelijk. Het nummer ‘Company Store’ legt uit dat de extra winst ten koste gaat van de arbeiders: ‘Those great coal monopolies are growing apace / they are making their millions by grinding our face.’
Er werden vakbonden opgericht, die stakingen organiseerden. De vergelding van de staat en de steenkoolmaatschappijen was meedogenloos. Vakbondsleden werden uit hun huizen gezet omdat deze eigendom waren van dezelfde bazen tegen wie ze zich verzetten. Geweld en moord werden niet geschuwd.
De oplopende conflicten worden in de tekst uitgebreid beschreven, met als hoogtepunt de Battle of Blair Mountain, waarnaar het project is vernoemd. Hierbij vochten 10.000 mijnwerkers een gewapende strijd uit tegen 3000 wetshandhavers en stakingsbrekers. Blair Pathways laat zien en voelen hoe strijd van vroeger een blijvende inspiratie kan zijn.