Verantwoordelijkheid, Vrijheid en Demagogie: welkom bij de VVD

Het Nederland van Rutte krijgt steeds meer twee rangen. In een week werden deze gesymboliseerd door de Miljonair Fair en de manifestatie ‘Armoede werkt niet’. Maar de VVD-premier erkent niet dat er in Nederland armoede bestaat, hooguit ‘lage inkomens’. Het is je eigen verantwoordelijkheid om ‘uit die situatie te groeien’. Hoe doen zijn eigen partijleden dat eigenlijk?
12 december 2011

Door Mark Kilian

‘Wie een baan heeft, kan niet wekenlang op het Malieveld gaan zitten’, zei de Haagse VVD-fractievoorzitter Boudewijn Revis in november. Hij had het creatieve voorstel om Occupy’ers hun uitkering af te nemen. ‘Wie lang in de kou kan kamperen, kan ook zijn eigen boterham verdienen.’ De visie van Revis op werk is opmerkelijk. Niemand krijgt in een sollicitatie de vraag ‘Kunt U lang in de kou kamperen? Dan bent U dé kandidaat.’

Volgens VVD-Kamerlid Azmani is er zat werk. ‘Mensen mogen natuurlijk best demonstreren, ook als ze een uitkering hebben. Maar ze moeten wel beschikbaar blijven voor de arbeidsmarkt.’ Het argument van Azmani, ‘Niet ten koste van de hardwerkende Nederlander’, beschuldigt de Occupy’ers feitelijk van onverantwoord egoïsme. Ook studenten en ouderen zal dit verwijt bekend voorkomen.

Uit onderzoek van het AD bleek echter dat er minder Occupy’ers met uitkering zijn dan VVD’ers met wachtgeld. Waarom gaan zijzelf eigenlijk niet werken ‘in de Rotterdamse haven of in het Westland’, zoals Azmani voor de demonstranten suggereerde?

Natuurlijk niet zolang je je kansen pakt, zoals het Amsterdamse VVD-raadslid Frank van Dalen. Samen met partijgenoot Ruigrok presenteerde hij in maart nog een Masterplan Deregulering: ‘Laten we de Amsterdamse economie bevrijden van de deken aan regelgeving die over de stad ligt’. De stadsdelen moesten minder macht krijgen, en nu begrijpen we waarom.

Van Dalen is al jarenlang een grote speculant en gehaat bij krakers. In de raad bepleitte hij meer mogelijkheden voor verhuurders en minder rechten voor huurders. En passant was hij voorzitter van het COC, dat hij als zelfbenoemde adviseur tonnen lichter maakte. Van Dalen struikelde deze november, over jarenlang illegaal een hotel runnen in een pand dat niet voldoet aan de normen. Hij nam een hypotheek van elf miljoen voor de verbouwing – die er niet kwam. Ironisch genoeg dreigt het stadsdeel Centrum zijn pand te sluiten.

Van Dalen stapt op, net als Nurtén Albayrak, die het bij het COA ook te bont maakte. Over de laatste is de VVD boos. Niet op Albayrak, maar op Loek Hermans, die als voorzitter van de Raad van Toezicht haar salaris onder de Balkenendenorm had moeten houden.

Dat is dé Loek Hermans, VVD-fractieleider in de Eerste Kamer, met 25 bijbaantjes. Dat doet hij al jaren, en met groot succes. In 2009 nog ging de gigantische zorginstelling Meavita failliet onder zijn handen. Daarmee verkreeg Hermans naamsbekendheid. Iedere demonstrant heeft de vrijheid om bijbaantjes te hebben – maar Loek wordt steeds weer gevraagd.

Het is erg verantwoordelijk werk, vindt de VVD. Het zou dan ook niet eerlijk zijn om Van Dalen, Albayrak of Hermans hun inkomen of bezittingen af te nemen. Dat mag alleen bij het plebs dat weigert te werken voor wat het waard is, namelijk vrijwel niets.

Daarom betekent ‘verantwoordelijkheid’ voor de armen: beperkingen en sancties, en voor de rijken: kansen en bonussen. De armen leggen verantwoording af aan de rijken, en de rijken aan helemaal niemand. Dat is niet hypocriet, dat is consequent. Want de rijken zijn een Beter Soort Mensen. Maar in alle bescheidenheid zegt de VVD dat niet graag hardop.