Groot-Brittannië: Miljoenen gaan de strijd aan tegen de Tories
Foto: Stakers bij de ambulancepost van Homerton Hospital, oost-Londen.
Deze massale staking was tot nu toe de grootste klap voor een regering die de arbeiders wil laten opdraaien voor de crisis van het kapitalisme. In enorme bijeenkomsten, in dorpen en steden door het hele land, kwamen arbeiders samen om te protesteren tegen de bezuinigingen.
Meer dan een half miljoen stakers demonstreerden, waaronder zo’n 10.000 in Dundee, 20.000 in Bristol en 50.000 in Londen. De stakingsposten (picketlines) waren solide, goed bezet, optimistisch en vastberaden. Allerlei mensen die essentiële diensten draaiende houden, namen deel aan de strijd, van doodgravers tot chiropodisten.
De staking startte op het vroegste moment dat mogelijk was. Zo’n 50 vakbondsleden bij het Bristol Royal Infirmary luidden de 30ste november in door om middernacht de staking te beginnen.
Bij de ambulancepost in Homerton, Londen, stond al vroeg op de ochtend een vuurkorf klaar de stakers warm te houden. Het hele gebouw was bedekt met zelfgemaakte borden en vlaggen. Binnen waren arbeiders bezig de laatste hand te leggen aan een nieuw spandoek.
Kath Jennings, een paramedicus in Homerton vertelde: ‘de eerste dienst legde om middernacht het werk neer. Ik wist niet zeker of ze het zouden doen, maar het is een solide 24-uursstaking geworden. De persoon die onze theeclub organiseert, had zo veel eten meegenomen dat je zou denken dat we maanden gingen staken.’
De dag was vol woede, maar ook humor. In Manchester waren meer dan 50 pickets, en sympathisanten verzamelden zich bij een instelling voor geestelijke gezondheidszorg in Chorlton. De ‘1 Percent Vampires’, een lokale jeugdtheatergroep, voerde een toneelstuk op. ‘We zijn hier om het bloed uit de 99 procent te zuigen’, verklaarden ze terwijl ze langs de pickets liepen en vakbondsleden ‘beten’.
Bij het Institute of Education in centraal Londen zetten stakers een ‘bowlen voor pensioenen’ spel op, waar kegels werden omgegooid met de gezichten erop van ministers.
Paniek
De mainstream media waren enigszins in paniek, en wisten niet goed hoe ze moesten reageren. Na eerst wekenlang de kans op stakingen te negeren of weg te wuiven, werden de stakers veroordeeld. Tenslotte probeerden ze wanhopig de hele dag te bagatelliseren door een lage opkomst te claimen. Maar de werkelijkheid van de stakingsposten vertelde een heel ander verhaal. Bij de Manchester Royal Infirmary stonden er 200 mensen op 17 pickets, en dat was op alleen die ene lokatie.
In elk dorp en iedere stad waren er voorbeelden van solidariteit tussen de mensen die samen een vuist maakten tegen het gehate Tory-beleid. Op het Bradford College brachten studenten thee en koffie mee voor hun stakende docenten. ‘Jullie hielpen in de strijd voor onze studiebeurzen, dus wij helpen jullie vechten voor jullie pensioenen’, zeiden de studenten Piers en Milan. ‘Jullie strijd is onze strijd.’
Jackie Applebee, een arts in oost-Londen vertelde: ‘Stakers van de Central Foundation Girls School, Phoenix School en de Connexions jeugddienst bundelden hun krachten met sympathisanten van drie lokale artsenpraktijken. Ongeveer 50 van ons gingen de straat op en liepen naar Whitechapel, waar we gezelschap kregen van de stakers van de Queen Mary universiteit. We organiseerden een spontane bijeenkomst bij het Royal London ziekenhuis, liepen toen door de stad naar het Occupy London-kamp bij de St. Paul kathedraal, en toen door naar de Londense demonstratie.’
Het Unison-kantoor in Kirklees moest dinsdag doorwerken tot laat in de nacht om 74 last minute ingevulde lidsmaatschapsformulieren te verwerken. ’s Ochtends zagen stakers met plezier dat een groep stakingsbrekers hun gebouw in Huddersfield niet in kon. Een human resources manager probeerde voor hen de deuren te openen, maar kon het alarm niet uitschakelen.
Een aantal vakbondstradities werden in ere hersteld. In Salford blokkeerden zo’n 50 arbeiders het Turnpike House afvaldepot. En geen enkele vuilniswagen verliet de opslag.
Goed begin
Een vuilnisophaler, actief voor Unison, zei: ‘we bereiden ons al weken op deze stakingen voor, en het was de moeite waard. We hebben een heleboel leveringen geblokkeerd.’ In Telford sloten vuilnisophalers van het particuliere bedrijf TWS zich aan bij de vakbond Unison zodat ze konden staken, en weigerden de picketline te doorbreken. Overal waren arbeiders woedend over de leugens die de regering verspreidde over de staking. Luana Avegliano, een PCS-lid, was bij de stakingspost op Downing Street.
Ze vertelde: ‘Ik werk voor het Cabinet Office, dus Francis Maude is onze minister. Gisteren gaf ik hem een flyer en vroeg ik hem waarom hij nog steeds de leugen verspreidt dat onze pensioenen onbetaalbaar zouden zijn.’ Stakende koks postten bij het House of Commons, onder wie Nick, een lid van de GMB vakbond. ‘De meesten van ons werken hier al meer dan 25 jaar.Er is een hele goede respons op de stakingsoproep. Maar 15 van de 80 chef-koks werken vandaag, wat betekent dat parlementsleden vandaag geen eten krijgen.’
Owen, een leraar van de vakbond NASUWT in Southwark drukte zijn woede uit over de regering: ‘Al die ministers die op televisie lopen te liegen zijn ronduit walgelijk’, vertelde hij, ‘we moeten tegen ze vechten.’ De overtuiging heerste dat deze staking geen eenmalige actie zou zijn. Mensen benadrukten dat op 30 november andere stakingen moeten volgen. ‘Het is belangrijk dat dit niet het einde van de campagne is,’ vertelde Alison, een gemeenteambtenaar uit Fife. ‘Ik ben een dagloon misgelopen en ik vind het niet erg om meer te verliezen, zolang we maar echt vechten en een echte kans hebben om te winnen. Het heeft geen enkele zin om halverwege te stoppen!’
Zoals Unison-lid Pól Ó’Ceallaigh het uitdrukte op de traptreden van het stadhuis van Oxford: ‘Eén dag zal niet de overwinning brengen, we hebben effectieve actie nodig – elke keer weer.’
Zie voor meer foto’s en rolling coverage de site van Socialist Worker (UK).
Vertaald uit de Socialist Worker door Matthias van Trigt.