Mauro is welkom – dat moeten álle vluchtelingen zijn!
Door Mark Kilian
Na acht jaar integratie in Nederland, dreigt Mauro nu zijn enige echte thuis te verliezen. De lompe gronden waarop de minister zijn verblijf weigert, is dat zijn moeder nog leeft en dat er een tehuis is voor jongeren in Angola. Bovendien ‘wist hij al langer dat hij geen status had’. Leers ontkent dat Mauro een ‘schrijnend geval’ is.
Op deze manier negeert de minister de opvatting van de bevolking én de oppositie in de Kamer. Volgens een peiling van Maurice de Hond vindt tweederde van de Nederlanders dat Mauro mag blijven. De helft van de ondervraagden denkt daarbij dat Leers zijn beslissing heeft genomen als ‘gijzelaar’ van Wilders.
Dat vindt ook GroenLinks-Kamerlid Tofik Dibi: ‘Het heeft niks met schrijnendheid te maken, maar met … Wilders.’ Dibi vroeg zich af waarom Leers niet aftrad. Een boze PvdA-Kamerlid Spekman roept Leers op ‘om Mauro niet uit te zetten … Wat Nederland hier doet, kan gewoon niet.’
In zijn eigen termen is de logica van Leers onbetwistbaar. ‘Als je een uitzondering maakt, moet je dat voor de hele groep doen’, zei Leers maandagavond 24 oktober. ‘En er zijn veel jonge mensen die het nog veel slechter hebben.’
De negenjarige Jossef Kallid Abuzeynrea bijvoorbeeld, leerling van de Driemaster in Alkmaar, die al 8 jaar in Nederlandse AZC’s leeft. Hij is geboren in Soedan, en zijn moeder in Eritrea. Dat ze niet uitzetbaar zijn, weerhoudt de IND er niet van om hun leven verder te ontwrichten: ze moeten nu naar het AZC in Katwijk. Ook bij het Syrisch-Koerdische gezin Al Ahmed kan de IND nauwelijks wachten tot Syrië ‘veilig’ is om het gezin uit te zetten – ondanks hun volledige integratie in Nederland. Inderdaad, zo zijn er duizenden vluchtelingen.
Leers maakt misbruik van het onvermogen van links, binnen én buiten het parlement, om de discussie over migranten en vluchtelingen op een principiële basis te voeren. De kern van het vluchtelingenbeleid is dat migranten de schuld krijgen van crisis en sociale ontwrichting. Dat is intussen zó in het publieke debat ingesleten, dat de dicussie erover niet meer openlijk gevoerd wordt. Maar het zijn niet migranten die de verzorgingsstaat afbreken, maar Rutte. En niet ‘moslims’ vullen hun zakken ten koste van ons, maar grootaandeelhouders en bureaucraten boven de Balkenende-norm.
De meeste vluchtelingen komen bovendien uit landen waar onze eigen regering betrokken is in oorlogen, waar Nederlandse bedrijven wapens hebben geleverd, of waar Nederlandse bedrijven de economie hebben ontwricht. Nederland is de vluchtelingen die hier aankloppen wel degelijk iets schuldig.
Dat maakt het ‘vluchtelingenbeleid’ tot een racistisch en hypocriet beleid, met zijn eigen logica. Het aantal asielaanvragen, dat jaren tussen de 3000 en 7000 lag, is na 2004 gedaald tot minder dan 1000 per jaar, schreef NRC nect op 27 oktober. Maar in plaats dat dit ruimte geeft voor een humaan en rechtvaardig beleid, wordt het ‘beperken van de instroom’ vervangen door een actieve deportatie – precies omdát racisme het motief is.
Daarom is het uitzetten van Mauro een schofterige en misdadige zet. Maar ook daarom moeten we de leus ‘Mauro moet blijven’ aanvullen met ‘Alle vluchtelingen welkom – geen mens is illegaal!’